AGENDA

Calero staat bekend om haar kleurrijke, speelse en tegelijk maatschappijkritische installaties die een beroep doen op de beschouwer. Bij het betreden van haar installaties transformeert de bezoeker niet zelden in een participant. Calero’s presentatie komt op een cruciaal moment in de geschiedenis van het museum: momenteel wordt Depot Boijmans Van Beuningen gebouwd, het eerste publiektoegankelijke depot. Daarnaast wordt naar verwachting in 2019 gestart met de renovatie van het museumgebouw. Museum Boijmans Van Beuningen heeft de kunstenaar dan ook gevraagd deze aspecten in haar installatie te betrekken.

www.boijmans.nl

In het theaterseizoen 2018-2019 regisseert Ivo van Hove de bestseller Een klein leven (A Little Life) van de Hawaiiaanse Hanya Yanagihara dat bij het verschijnen in 2015 wereldwijd werd bejubeld én verguisd. Voor Van Hove is Een klein leven het ultieme boek over pure vriendschap maar ook over de levenslange pijn van systematisch seksueel misbruik. De vier vrienden worden gespeeld door Ramsey Nasr, Maarten Heijmans, Majd Mardo en Mandela Wee Wee. Een klein leven gaat zondag 23 september in Amsterdam in wereldpremière.

https://tga.nl/voorstellingen/een-klein-leven

Wat gebeurt er in een vol vliegtuig met mensen die elkaar niet kennen wanneer duidelijk wordt dat ze gaan neerstorten? Hoe verhouden de inzittenden zich op dat moment tot elkaar? Keren ze in zichzelf of klampen ze zich aan elkaar vast? En hoe verhouden de lichamen zich tot elkaar na de crash? Doet het er dan nog toe wie christelijk, islamitisch of atheïstisch was? Kunnen we een andere blik werpen op de relaties die we aangaan met de mensen om ons heen in het licht van de dood? Lotte van den Berg onderzoekt in Dying Together/Orgy Alone met een groep jonge performers een aantal taferelen, waarin het begrip samen sterven steeds opnieuw betekenis krijgt.

www.thirdspace.nl 

Binnen de tentoonstellingsreeks Stedelijk Contemporary presenteert het Stedelijk de eerste solotentoonstelling van de jonge Amsterdamse kunstenaar Raquel van Haver. ‘Spirits of the Soil’ is een nieuwe serie monumentale schilderijen speciaal gemaakt voor deze tentoonstelling. Het is Raquel van Havers eerste museale solotentoonstelling in Amsterdam. Van Haver maakt naar eigen zeggen ‘luide’ schilderkunst met empathie voor groepen in de marge van de samenleving.In de nieuwe serie verbeeldt zij op een expressieve en rauwe manier haar ervaringen in de Bijlmer en reflecteert zij op haar verblijf in de ‘barrios’ en ‘favelas’ van megasteden in o.a. de Caraïben en Latijns-Amerika, wijken die vaak zijn ontstaan als gevolg van de Afrikaanse diaspora.

https://www.stedelijk.nl/nl/tentoonstellingen/raquel-van-haver

Straat (diptych), 2015. Courtesy Jack Bell Gallery, Londen

Sinds enkele jaren voert kunstenaar Rosalind Nashashibi een gesprek met schrijver en curator Raimundas Malašauskas, die uitgenodigd werd door Witte de With om deze tentoonstelling als gastcurator samen te stellen. De rode draad tussen de werken in de tentoonstelling, die schilderijen en een nieuwe film van de kunstenaar omvat, is een verkenning van emotionele relaties. Tijdens deze tentoonstelling gaat het eerste deel (van in totaal drie delen) van een nieuwe film in première. De film is mede gemaakt in opdracht van Witte de With Center for Contemporary Art, Edinburgh Art Festival, Vienna Secession en Foksal Gallery Foundation.

Het werk van kunstenaars Ana María Millán en Rosalind Nashahibi wordt gepresenteerd in de ruimtes op de tweede verdieping van Witte de With. Deze verdieping heeft directeur Sofía Hernández Chong Cuy bij haar aantreden aangewezen om elk tentoonstellingsseizoen twee gelijktijdige solotentoonstellingen te presenteren.

wdw.nl

South of France, 2018, oil paint on canvas and a pair of nylon tights, courtesy of the artist

NDT opent het seizoen 2018-2019 met een triple bill van vier choreografische grootheden, wier muziekkeuze minstens zo belangrijk is als de verhalen die zij vertellen via hun danstaal. Beweging en geluid smelten hierin op onvoorspelbare wijze samen. Zo staat associate choreographer Marco Goecke bekend om zijn eclectische muziekkeuzes die de meest verrassende synergie tussen klanken en beweging voortbrengen. Voor Saisonnier creëert Goecke nieuw werk (Walk the Demon). De Israëlische choreograaf Hofesh Shechter kennen we als maker van krachtige stukken die een blijvende indruk achterlaten. Voor zijn nieuwe werk VLADIMIR componeert Shechter zelf de partituur. De avond wordt voltooid met Singulière Odyssée (2017) van NDT’s huischoreografen Sol León en Paul Lightfoot. Speciaal voor dit werk creëerde de wereldberoemde componist Max Richter zijn muziekstuk Exiles.

www.ndt.nl 

Photo: Rahi Rezvani

Klangforum Wien, een van de meest gerenommeerde nieuwe-muziekgezelschappen van Europa brengt het nieuwe werk van Jan van de Putte in het Muziekgebouw aan ’t IJ. In het werk, dat nauw aansluit bij de klankwereld van zijn bejubelde Pessoa-cyclus, maakt hij optimaal gebruik van de individuele kwaliteit van de virtuoze Klangforum-musici. In de vorm van een bewegingsspel voegt hij bovendien een theatrale component toe. Met zeer actief en agressief ‘laag’ in de blazers, onbeweeglijk ‘hoog’ in de strijkers en grote, rijke akkoorden van accordeon, hammondorgel, harp en piano creëert Van de Putte een dialectiek tussen de drukte van het aardse bestaan en de geruisloos voortbewegende hemel. Jan van de Putte won in 2013 de prestigieuze Matthijs Vermeulenprijs.

muziekgebouw.nl

Voor Positions #4 heeft het Van Abbemuseum vier kunstenaars uitgenodigd: het duo Alessandro Petti en Sandi Hilal, Naeem Mohaiemen en Gluklya (Natalia Pershina-Jakimanskaya). Zij hebben alle vier een band met kunst als activisme en gebruiken kunst als basis om de spanningen aan de orde te stellen die voortvloeien uit historische belasting, onrecht en politieke verandering. Gebruikmakend van de diverse idiomen van film, tekenen, architectuur, tekst, onderwijs, mode en het archief bouwen ze in hun werk verhalen op over specifieke delen van de wereld. Ze bieden de bezoeker zo een dieper inzicht in de plaatselijke omstandigheden in gebieden die zowel dichtbij als ver weg van Eindhoven liggen. Gezamenlijk schetsen ze een beeld van het voortbestaan van de mens in een onzekere wereld en de manier waarop in moeilijke situaties nieuwe oplossingen en mogelijkheden opkomen. Of ze nu de erfenis verkennen van de beweging van niet-gebonden landen of kijken naar de huidige situatie van migranten en vluchtelingen in Amsterdam of Bethlehem, de kunstenaars proberen historische fouten en hedendaagse conflicten op te vatten als ervaringen waaraan een bezoeker nieuwe inspiratie kan ontlenen. Daarbij hanteren de kunstenaars diverse narratieve vormen, die worden onderzocht in realistische settings, objecten of personen. Ze kiezen voor hun artistieke praktijken vaak het snijvlak van culturele antropologie, documentaire film, zelforganisatie en samenwerking. Elk op hun eigen manier houden deze vier kunstenaars ons een les voor over het vermogen van verschillende minderheden en marginale gemeenschappen om moeilijke levensomstandigheden het hoofd te bieden, waarmee ze ons opbeurende voorbeelden laten zien van overlevingskunst en zorg.

www.vanabbemuseum.nl 

Het artistieke onderzoek van Ana María Millán, tevens het hoofdonderwerp van deze tentoonstelling, richt zich op de relatie tussen digitale culturen, gender en performativiteit. De tentoonstelling vormt de première van drie van haar animaties. Leden van alternatieve gemeenschappen lijken zich vaak meer thuis te voelen in hun fantasiewereld dan in de realiteit. Millán gaat binnen deze subcultuur op zoek naar individuen die de wereld en het heden een nieuwe betekenis willen geven. Deze tentoonstelling verzamelt werken waarin dit thema centraal staat en die gemaakt werden in Milláns geboorteland Colombia, in Mexico en in haar huidige woonplaats Berlijn.

Het werk van kunstenaars Ana María Millán en Rosalind Nashahibi wordt gepresenteerd in de ruimtes op de tweede verdieping van Witte de With. Deze verdieping heeft directeur Sofía Hernández Chong Cuy bij haar aantreden aangewezen om elk tentoonstellingsseizoen twee gelijktijdige solotentoonstellingen te presenteren.

wdw.nl

clip from Wanderlust, 2017, courtesy the artist

Ze was een legendarische Afro-Amerikaanse vrijheidsstrijdster: Harriet Tubman (ca. 1822 – 1913). Halverwege de vorige eeuw ontsnapte zij aan een slavenbestaan, waarna ze met gevaar voor eigen leven vele lotgenoten bevrijdde. In deze voorstelling Harriet vertelt zij haar hartverscheurende levensverhaal aan het meisje Alice. Harriet is urgent muziektheater dat ons allemaal een spiegel voorhoudt. Deze internationale coproductie reist na het Muziekgebouw door naar Mexico, Frankrijk en Engeland. Ook de makers komen van over de hele wereld: Paredes is een van de meest vooraanstaande componisten van Mexico en de Nederlands-Amerikaanse Claron McFadden vertolkt Harriet Tubman. Het libretto werd geschreven door de Puerto Ricaanse schrijfster en literatuurhoogleraar Mayra Santos-Febres en de Nederlandse radiopresentator Lex Bohlmeijer. Het Antwerpse collectief voor hedendaagse muziek HERMESensemble tekent voor de uitvoering. Harriet is genomineerd voor de FEDORA GENERALI PRIZE FOR OPERA 2018.

muziekgebouw.nl

In de tentoonstellingenreeks Next Level presenteert Foam de eerste grote museale solotentoonstelling van Persijn Broersen (Delft, 1974) en Margit Lukács (Amsterdam, 1973). Het kunstenaarsduo creëert videowerken, installaties en grafische werken, die zich vaak in parallelle werelden afspelen en afspiegelingen vormen van onze huidige visuele cultuur. De manier waarop Broersen & Lukács inzichtelijk maken hoe de mens zich tot de natuur verhoudt, valt samen met een visueel onderzoek naar de productie en ervaring van beeld. Broersen & Lukács construeren monumentale werken waarin ‘de natuur’ fungeert als spiegel voor onze door de media gedicteerde cultuur, die zich steeds meer in een virtuele realiteit lijkt af te spelen. Fotografie ligt hierin ten grondslag aan de verschillende media en technieken die het duo toepast in hun praktijk, maar is nooit het eindproduct.

Het museum vormt het decor voor nieuwe installaties, die naast bestaand werk, voor het eerst te zien zijn. In opdracht van Foam ontwikkelde het duo een geheel nieuwe, driedelige installatie van sculpturen en projecties, waarin de natuur als constructie van de menselijke verbeelding onder de loep wordt gelegd.

www.foam.org

In april 2019 presenteert Stadsschouwburg Amsterdam Joueurs, Mao II, Les Noms  , de nieuwste voorstelling van Julien Gosselin. Met zijn theatercollectief Si vous pouviez lécher mon coeur, schopt de jonge Gosselin tegen het klassieke Franse theater aan. Hij kiest bewust voor hedendaagse teksten in plaats van de toneelcanon. Hij wil dat de teksten spreken in de taal van vandaag.
In de acht uur durende voorstelling Joueurs, Mao II, Les Noms focust Gosselin zich op een aantal onderwerpen, die in al zijn producties steeds weer terugkeert: literatuur, geweld en de manier waarop men slachtoffer wordt van onzichtbare krachten die worden geproduceerd door de geschiedenis of de samenleving waarin men leeft. Gosselin put voor deze voorstelling uit werken van schrijver Don DeLillo die alle drie op hun eigen manier een verhaal over terrorisme vertellen: Players (1977), Mao II (1991), en The Names (1982).
De voorstelling maakt deel uit van een groot project van Gosselin op basis van het werk van Don DeLillo. Dit eerste deel is tijdens Festival d’Avignon 2018 in première gegaan. Als tweede deel wordt in maart ’19 Vallende man gecreëerd met het ensemble van Internationaal Theater Amsterdam. ITA is voorlopig de enige plek ter wereld waar de twee delen te zien zijn.

stadsschouwburgamsterdam.nl